Skip to main content

So senn unner Weiber

Die Weiber senn a schwers Kapitel,
sie zu ergründe gibt’s ke Mittl.
Die Woche hoa ich´s weiss gekriegt,
wie manche Fraa ihr´n Moh besiegt.
Fast alle Weiber muß ich soe,
senn übern gleiche Läst geschlöh.
Der hon die Männer beigebrocht,
dos Koameroadschoaftsoabed wird gemocht.
„Wos“ sött die Fraa „doa wird niss draus,
du kömmst mir net aus´n Haus!
Ömmer eure Sauferei!
Schpoar dei Gääld doas muß net sei.
Saufst ömmer in der Wärtschoaft röm
un die Fraa laßt ihr dahemm.
Lass die annere hie zu Bier –
du oaber bleist dehemm bei mir!
Mir hom kä Gääld öm Bier ze nösche –
schpoar die Grösche, schpoar die Grösche!“.
„Halt´s Maul Fraa, laß micht fertig red –
wozu bist du so aufgedreht?
Koameroadschoaftsoabed – merke frei,
is noch lange kä Sauferei!
Gemeinschaftssinn wird do gehegt
und Koameroadschoaftsgeist gepflegt!
Natürlich tränke mer a Bier,
de ä traenke drei, de anner vier.
Sogar die Scheff welle schpendier
für ons noch Broatwürscht außer Bier.
Un für de Weiber lasst de soe
schpendiern´s Kuche und Kaffee“.
„Wie wos? Doavo hoast de niss gesött!“.
„Du hoast mich ja net auslassred!“.
„Wenn du a rachter Kerl wärscht –
So öbbes sött mer doch ze erscht.
Also is doas werrlich woahr
on die scheff bezoahles goar?“.
„Jawoll, die Scheff wölle bezoahl –
so Sorte git´s net überoall.
Se hoan sogoar Musick bestellt,
getanzt wird a, wos Zeug ner hält,
oan lustige Vürträg wärn gehalle –
werscht moal senn, dir tut´s gefalle!“.
„Ja“, sött die Fraa, „wos denkst de denn
doa blei i freilich net dehämm,
doa geh ich selbstverständlich mit
zermoals wenns wos zerlache git!“.
„Sist´de Fraa doas läßt sich hüer
werscht moal senn, doas wird ganz schüe.
Ich söll natürlich a mit mach,
du selber mügst ja gern gelach.
Un je mehr mer Denge mache,
deste mehr git´s joa zelache!“.
„Wos“, schreit de Fraa, un wird ganz kühn,
„du hoast wo ganze goar en Schpleen!
Du brauchst mer blueß doamit ze komme
un machst für annere en Domme!
Laß dich vo de Läut auslach,
machst es, git´s ´n größte Krach!
Du setzt dich schüe ruhig hie bei mir,
ich trenk mein Kaffee, du dei Bier,
un wehe dir, steigst du moal auf
un gest goar of de Bühne nauf
un machst für annere ´n Domme,
brauchst du mer net widder ze komme“.
Männer! Ich seh´s o eure Gesichter –
die Weiberleut woarn eure Richter,
bleibt ner hüsch o ihrer Seite,
süst hoabter hennerher ze leide!
Ihr Weiber oaber stellt euch vür:
Wörsch denn heut oabeds wärlich schüe,
wenn mirsch a so wöllte mach,
ueber wos wöllt ihr doa lach?
Doa is mei Fraa doch ganz annnerscht!
Die sött zu mir:
Wenn du wu annerscht un net bei mir setze bleist,
muss i mir a annere Gesellschaft leist.
Mach du ihr´n Domme, lasse lach,
mein koost´e noch genug gemach.
Ja dos is wenigstens a Fraa,
die wäss nämlich ganz genaa,
wos zum Koameroadschoaftsgeist gehürt.
Ihr wöllt ner ömmer euern Moh,
ganz allää für euch blueß ho,
Hoabt se ömmer ner in Treibe –
ja, ja, so is, so seid ihr Weiber.

Aus den 3 Heften, die Hugo Walther am 11.01.1962 Herrn Albert Fischer aus Themar für 100,00 DM verkauft hat und sein Enkel, Herr Hartmut Fischer, der Stadt Themar als Leihgabe überlassen hat.
Skip to content